دیسک بازی LAST OF US 2_نسخهPS4_(کارکرده)

استدیوی ناتی داگ یکی از مهم‌ترین بازی‌های تاریخ ویدئوگیم را ساخته است و برای این دستاورد پرافتخار و تاریخی، به اعضای فوق‌العاده آن تبریک می‌گوییم.

پربیراه نیست اگر بگوییم بازی The Last of Us: Part 2 یکی از مهم‌ترین بازی‌های تاریخ و پرافتخارترین پرچمدار برند پلی استیشن تا به امروز است. سال 2013، استدیوی ناتی داگ موفق شد با عرضه نسخه اول این بازی، مدیوم ویدئوگیم را جدی‌تر از قبل، وارد داستان‌‌گویی‌های پیچیده با شخصیت پردازی‌های بزرگسالانه کند. داستانی که طی دفعات متعددی فشارهای عصبی و احساسی شدیدی را به بازیکن تحمیل می‌کرد و در سویی دیگر، چندین صحنه دلنواز و آرامش بخش فوق‌العاده داشت که باعث می‌شد با تمام تلخی‌ها و وحشتناک بودن‌هایش، با او انس بگیریم و وقت زیادی را صرف جستجو در دنیای پرجزئیات و حرف زدن با کاراکترهایش کنیم. حالا پس از گذشت 7 سال از انتشار بازی The Last of Us، استدیوی ناتی داگ دنباله شدیدا موردانتظار آن را به صورت انحصاری برای کنسول PS4 به انتشار رسانده و در این مطلب می‌خواهیم درباره آن صحبت کنیم. با ما همراه باشید.

بازی The Last of Us: Part 2 همانطور که انتظار می‌رفت، از تمامی جوانب، بهترین بازی ساخته شده توسط ناتی داگ تا به امروز است. شاید این نکته برای شما بدیهی به نظر برسد اما استدیوهای بسیاری پیدا می‌شوند که بهترین بازی‌هایشان را چند سال پیش ساخته‌اند و حالا هرساله فقط چند محصول آبکی که بویی از هنر و خلاقیت نبرده ‌اند را صرفا به علت منافع اقتصادی روانه بازار می‌کنند. اما ناتی داگ، مانند خواننده محبوب و مشهوری که همیشه در اوج است و آلبوم‌هایش یکی پس از دیگری رکوردهای قبلی خودش را جابجا می‌کنند، همیشه روی دست بازی قبلی‌اش بلند می‌شود و به همین دلیل است که باید بگوییم بازی TLOU: Part 2 بهترین و در عین حال مهم‌ترین بازی ساخته شده توسط ناتی داگ تا به امروز است. به قول منتقد روزنامه نیویورک تایمز، بازی The Last of Us: Part 2 یک بازی تاریک در دورانی بسیار تاریک است. تجربه داستانی بازی به شدت جدی و بزرگسالانه است و قطعا باید سختگیری بسیاری روی اهمیت دادن به درجه بندی سنی بازی اعمال شود و بازیکن‌های نوجوان را به تجربه آن دعوت نکنیم. خشونت عریان بازی در کنار تصمیم‌های شوکه کننده و تکان دهنده داستانی‌اش، تجربه‌ای را رقم می‌زند که در یک جمع‌بندی کلی حتی از نظر طرفدارانش هم نمی‌توان آن را یک بازی شیرین و دلنواز دانست. وضعیت جهان بین برهه زمانی انتشار دو نسخه، تغییرات باورنکردنی و بسیار تلخی را به خود دیده و این تغییرات، نه تنها در سطوح گسترده، بلکه در گوشه به گوشه اطرافیان و حتی خودمان به چشم می‌خورند. بازی TLOU: Part 2 به طرز خارق‌العاده‌ای دست روی تاریک‌ترین نقاط رفتار زشت و زننده بشر می‌گذارد و مسائل مهمی از قبیل نژادپرستی و سرکوب همجنسگرایی را مورد نقد قرار می‌دهد. موردی که باعث شد بازی مورد هجمه بسیاری از متعصبین مذهبی با فرهنگ‌های سختگیرانه مختلف، قرار بگیرد و چهره مجازی‌اش را تا حد زیادی خدشه دار کند.

داستان The Last of Us Part 2

کسانی که شماره اول The Last of Us را بازی کرده اند، به خوبی با شخصت الی انس گرفته اند و غرق شدن در داستان زندگی او، کار سختی نیست. اما ای کاش این یک داستان خوشحال کننده بود. سونی گفته بود که این یک داستان در مورد انتقام است. شاید همین موضوع باعث شده بود کمی خیال هواداران راحت شود.

اما داستان The Last of Us Part 2، پیچش های تاریک زیادی دارد. این بازی با خونسردی کامل، انتظارات شما و همچنین،

حس آرامش شما را در هم پیچیده و نابود می کند.

بارها پیش آمده که چشمان خود را به صفحه دوخته ام و با خود گفتم: نه، این درست نیست. نباید اینطور می شد.

در حالی که فکر می کردم شخصیت الی را می شناختم، هر چه در بازی پیش می رفتم، متوجه میشدم که هیچ شناختی از او ندارم. او خودش است. اما از آن کودک سرسخت و جسور فاصله گرفته و اکنون، یک بازمانده خسته است.

الی هنوز هم به شدت وفادار و بی باک است، اما امیدی که در شماره اول بازی داشته، از دست داده است. شاید به این دلیل که در شماره اول، الی با این امید زنده بود که درمانی پیدا کند. اما حالا که شکست در آن ماموریت، خوش بینی اش را از بین برده و در دنیایی پسا آخرالزمانی بزرگ می شود، دیگر نمی تواند یک نوجوان آرام و خوشحال باشد.

پس از حوادث ناگوار نسخه اول The Last of Us، رابطه الی و جوئل عمیق تر می شود. الی یکی از روز های تولد خود را که در کنار جوئل جشن گرفته بود، به یاد می آورد. این تصاویر به بهترین شکل نشان می دهد که خانواده، فقط در پیوند خونی خلاصه نمی شود.

حالا الی بزرگ تر شده است و سوالات بی جواب زیادی در ذهن دارد. پس از شکستشان در به دست آوردن واکسن، تبدیل شدن انسان ها به این موجودات وحشتناک، برای آنها غیر قابل تحمل تر است.

تلاش الی برای انتقام گرفتن، بخش دیگری از وجودش را از بین می برد.

به دلیل همین مسیر و نحوه روایت داستانی متفاوت، بسیاری از کسانی که ب

ه تجربه The Last of Us از قسمت دوم بازی امیدوار بودند، ناامید شدند. اما به نظر من این طرز تفکر کاملا اشتباه است، زیرا همچنان همان استانداردهای تعریف شده در قسمت قبل را حفظ کرده و در عوض سعی می کند داستان جدی تری نسبت به قبل تعریف کند، که متناسب با محیط باشد. در واقع هدف نیل دراکمن با تغییراتی که نسبت به نسخه اصلی انجام داد، فروش بازی و حرکت به سمت تجربه بهتر برای طرفداران نبود، اما ما کاملاً طرفدار تجربه جدید هستیم. این چرخش ناگهانی باعث شد تا با شخصیت‌های جدیدی در داستان آشنا شویم که در قسمت قبلی وجود نداشتند.

در برخلاف قسمت قبلی که الی همیشه همراه شما بود، در هر بخش کمک های متفاوتی خواهید داشت و در طول داستان با افراد مختلفی آشنا می شوید، بنابراین زمان کمتری برای ارتباط با شخصیت ها خواهید داشت.